Bijna 3 weken terug in NL

Nu ik bijna 3 weken weer terug ben in Nederland wilde ik graag nog even een blog schrijven hoe dit is gegaan.
Ik heb Bali enorm emotioneel verlaten, huilend opgestegen vanaf Denpasar en huilend geland op Schiphol. Daarna dan wel weer tranen van geluk om mijn vader, zusje en opa weer te zien.
De eerste paar dagen heb ik per dag weer een van m'n vrienden of vriendinnen weer gezien. Aan iedereen kon ik dan alle mooie verhalen over de kinderen, het tehuis en Bali vertellen en daarbij natuurlijk alle 1000 of meer foto's laten zien.
Maar ondanks dat het zo leuk was met vriendinnen huilde ik s'avonds nog steeds. Ik miste de kinderen, hun geur, hun gelach, gepraat, de muziek en het gevoel van waardering heel erg. En dat mis ik nu nog steeds. Het gaat per dag met ups en downs en daar moet ik mijzelf maar gewoon de tijd voor geven denk ik.
In Bali ben ik er ook achter gekomen dat mijn opa al een tijdje koffie kocht uit Bali bij Ruud. En Ruud bleek dus sponsor te zijn van het tehuis. Maar de 26e had ik ook mijn meet&match van mijn nieuwe opleiding in Den Haag, en wat blijkt, een vrijwilligster die een maandje voordat ik kwam in het tehuis zit, gaat dezelfde studie doen op dezelfde school. Niks is meer toeval, want dit is gewoon meant to be.
Voordat ik stopte met mijn vorige opleiding merkte ik dat ik niet meer gelukkig was en juist in Bali heb ik dat geluk weer gevoeld. De waardering die jij als persoon krijgt van 22 kinderen. Ookal blijf jij misschien de vrijwilligster met geld, je word wel opgenomen in hun groep. Een familie. 4 Weken leven zoals zij deden, maakt je een van hen ook al leven wij aan de andere kant van de wereld.
Mijn doel voor dit jaar is dus wel om te kijken hoe ik vanuit Nederland iets kan betekenen nog voor deze kinderen. Het was niet even joh ik kom even 4 weken kijken hoe jouw leven is en daarna wens ik je t beste en bedankt. Nee, ik wil vanuit Nederland nog verbonden zijn met ze, bezig zijn met ze, zorgen voor ze en helpen.
En keihard sparen, zodat ik volgende zomer weer te vinden ben in Bali, in het tehuis in Pohsanten. Want daar voel ik geluk, warmte, liefde, zorgzaamheid en blijheid. En daar kunnen wij in Nederland, allemaal nog iets van leren.