Geen goodbye maar een see you

7 juni ging ik terug naar Singaraja om daar mijn visum op te halen die verlengt moest worden. Dit voelde al zwaar kut om zo lang weg te zijn van het tehuis, zeker nu ik de enige vrijwilligster nog was. Na ruim 4,5 uur gewacht te hebben was mijn visum eindelijk ready! Mijn god wat een zit was dat. Eenmaal terug in het tehuis stonden daar de 13 matrassen die de meiden en ik gekocht hebben van ons sponsorgeld. 13 gelukkige, een nieuw matras en een goede nachtrust. Oude matras naar de liberary sjouwen en daarna het nieuwe (zware, goede kwaliteit) matras ervoor in de plaats! Jeeetje wat hebben we toen met ze alle gelachen! 8 juni was toen mijn laatste dag. Ik ben met een aantal van de jongens daar een schildpaddenopvang geweest in Perancak. In deze opvang zitten schildpadden die op de zwarte markt verkocht worden en door de politie gevonden zijn. Ook waren er een heleboel babyschildpadjes, zo lief!! Ik heb toen 5 babyschildpadjes vrij mogen laten, de zee in. So cute!!
Daarna even afscheid genomen van Gert. Gert, bedankt voor alles nogmaals!
S’avonds voor het laatst een ijsje gehaald bij Clandy’s en m’n koffer opnieuw ingepakt.
Vandaag, 9 juni, heb ik met een glimlach en een heleboel tranen afscheid genomen van de kinderen die nog niet naar huis waren ivm vakantie. Afscheid nemen is nooit leuk, maar dit deed wel heel erg zeer.. wat een verschrikkelijk leeg gevoel. Ik ben naar Kuta gegaan, waar ik nu een nachtje in een hotel verblijf. Toevallig is een van de kinderen uit het tehuis in de buurt, dus ben ik vanavond met hem en zijn neef samen gaan eten. Morgen gaan we nog een dagje naar het strand en morgenavond haal ik dan mijn moeder op van het vliegveld!
Ik heb het gevoel dat het niet helemaal een goodbye is, want wat ga ik graag nog eens terug! Ik ben echt steeds meer van Bali gaan houden en van deze kinderen. Ik ben van plan zodra ik weer werk, geld bij elkaar te sparen voor een ticket zodat ik misschien volgende zomer wel weer terug kan! Wat zou dat gaaf zijn!